ΟΞΕΙΑ ΠΑΓΚΡΕΑΤΙΤΙΔΑ :
Η παγκρεατίτιδα είναι μία φλεγμονή του οργάνου που με απλά λόγια οφείλεται στην αυτοπεψία του οργάνου (τα παγκρεατικά ένζυμα ενεργοποιούνται όχι στο έντερο αλλά μέσα στο ίδιο το πάγκρεας προκαλώντας την καταστροφή του).
Τα πιθανά αίτια της παγκρεατίτιδας είναι πολλά (ανατομικές ανωμαλίες του παγκρέατος, φάρμακα, υπερλιπιδαιμία, αλκοολισμός κ.α.) αλλά συχνότερα οφείλεται στη χολολιθίαση (πέτρες στη χολή).
Κύριο σύμπτωμα είναι ο πόνος στην ανώτερη κοιλία με αντανάκλαση στη ράχη, ενώ μπορεί να συνυπάρχουν πυρετός, έμετοι, ίκτερος κ.α.
Η διάγνωση γίνεται κλινικά και με αξονική τομογραφία. Η σοβαρότητα της πάθησης κρίνεται με βάση κλινικά και ακτινολογικά κριτήρια. Η συμμετοχή του χειρουργού στη διαγνωστική και θεραπευτική διαδικασία είναι σημαντικότατη.
Η θεραπεία είναι κυρίως συντηρητική και η χειρουργική επέμβαση έχει ένδειξη μόνο σε πολύ σοβαρές μορφές (αιμορραγική – νεκρωτική παγκρεατίτιδα ή μικροβιακή μόλυνση του παγκρέατος).
Η θνητότητα εξαρτάται από τη βαρύτητα της παγκρεατίτιδας. Στις ελαφρύτερες μορφές είναι 0%, αλλά στις βαρείες μορφές παγκρεατίτιδας μπορεί να φτάσει και το 17%.
ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΓΚΡΕΑΤΙΤΙΔΑ :
Πρόκειται για μία βαθμιαία και μη αναστρέψιμη καταστροφή του παγκρέατος. Αποδίδεται σε διάφορους αιτιολογικούς παράγοντες με σημαντικότερο όμως το χρόνιο αλκοολισμό.
Κύριο σύμπτωμα είναι ο χρόνιος, υποτροπιάζων, βασανιστικός πόνος.
Χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται όταν υπάρχουν επιπλοκές, ο πόνος δεν ελέγχεται με άλλα μέσα ή υπάρχει υποψία καρκίνου. Ανάλογα με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ασθενούς και της νόσου, υπάρχουν διάφορες χειρουργικές τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν (επεμβάσεις παροχετευτικές ή εκτομής ή συνδυασμός και των δύο).
ΤΡΑΥΜΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ :
Ο τραυματισμός του παγκρέατος είτε οφείλεται σε λανθασμένους χειρουργικούς χειρισμούς είτε αποτελεί μέρος ποικίλων τραυματικών κακώσεων στα πλαίσια σοβαρών ατυχημάτων.
Η διάγνωσή του γίνεται ακτινολογικά (με αξονική τομογραφία), ενδοσκοπικά (ERCP από γαστρεντερολόγο) ή κατά τη διάρκεια ερευνητικής χειρουργικής επέμβασης.
Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων απαιτείται χειρουργική παρέμβαση για τη διάσωση της ζωής του ασθενούς.
ΚΥΣΤΕΙΣ ΚΑΙ ΨΕΥΔΟΚΥΣΤΕΙΣ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ :
Η διαφορά των δύο έγκειται στην ύπαρξη επιθηλίου στο εσωτερικό της κύστεως και άρα στη δυνατότητα εκ νέου και συνεχούς παραγωγής υγρού. Οι ψευδοκύστεις (σαφώς συχνότερες) είναι προϊόν της ρήξης του παγκρεατικού πόρου στα πλαίσια παγκρεατίτιδας (75%) ή τραύματος (25%).
Τα συμπτώματα συμπεριλαμβάνουν επίμονο άλγος, ίκτερο, πυρετό, ειλεό, εμέτους κ.α. που παραμένουν 2-3 εβδομάδες μετά το αρχικό συμβάν (παγκρεατίτιδα ή τραύμα).
Οι ψευδοκύστεις που προκαλούν συμπτώματα ή αυξάνουν σε μέγεθος ή παραμένουν μετά το πέρας 6 εβδομάδων έχουν ένδειξη χειρουργικής εσωτερικής παροχέτευσης.
ΚΑΡΚΙΝΟΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ :
Ο καρκίνος του παγκρέατος περιλαμβάνει πολλές διαφορετικές οντότητες. Συνήθως με τον όρο καρκίνος του παγκρέατος αναφερόμαστε στη συχνότερη μορφή του, το τυπικό αδενοκαρκίνωμα της κεφαλής του οργάνου. Αυτή η πάθηση περιγράφεται στο κεφάλαιο ¨ΠΕΡΙΛΗΚΥΘΙΚΟΣ ΚΑΡΚΙΝΟΣ¨.
Ο καρκίνος του σώματος και της ουράς του οργάνου αντιμετωπίζεται διαφορετικά. Η ενδεδειγμένη επέμβαση είναι η περιφερική παγκρεατεκτομή με ή χωρίς διάσωση του σπληνός, επέμβαση η οποία μπορεί να γίνει και με τις τεχνικές της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής, λαπαροσκοπικά ή ακόμη καλύτερα ρομποτικά.
ΑΛΛΕΣ ΣΠΑΝΙΟΤΕΡΕΣ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ :
Χειρουργικού ενδιαφέροντος είναι και πολλές άλλες νοσολογικές οντότητες του παγκρέατος όπως:
• Όγκοι IPMN (Ενδοπορικά Θηλώδη Βλεννώδη Νεοπλάσματα).
• MCN (Βλεννώδη Κυστικά Νεοπλάσματα).
• Ορώδη κυσταδενώματα ή κυσταδενοκαρκινώματα.
• Καρκίνωμα εκ λοβιακών κυττάρων.
• Συμπαγής ψευδοθηλώδης όγκος.
• Λέμφωμα παγκρέατος.
• Παγκρεατικές μεταστάσεις από καρκίνωμα του νεφρού.
• Νευροενδοκρινικοί όγκοι.
• Ινσουλίνωμα.
• Γαστρίνωμα.
• Γλουκαγόνωμα.
• Σωματοστατίνωμα.
• VIP-ωμα.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΤΟΥ ΠΑΓΚΡΕΑΤΟΣ :
Ο Θεός τοποθέτησε το πάγκρεας εκεί, για να μην το βρίσκουν οι χειρουργοί.
Παλαιό χειρουργικό απόφθεγμα.
Αυτή η ρήση ακολούθησε για πολλά χρόνια τους χειρουργούς, μέχρι και την εποχή των πρώτων δασκάλων μας.
Τα δεδομένα όμως έχουν αλλάξει. Είναι τεκμηριωμένο ότι μία επιτυχημένη χειρουργική επέμβαση αποτελεί τη μόνη πιθανότητα ίασης των ογκολογικών παθήσεων της περιοχής και η χειρουργική έκανε αλματώδη πρόοδο τα τελευταία χρόνια σε ότι αφορά τη θεραπεία των παθήσεων του ήπατος, των χοληφόρων και του παγκρέατος.
Οι ιδιαιτερότητες και η πολυπλοκότητα αυτών των παθήσεων απαιτούν υψηλή εξειδίκευση τόσο στη διάγνωση όσο και στη θεραπεία.
Η μακρόχρονη εξειδίκευση, η απόκτηση τίτλου ¨Master¨ στη χειρουργική Ήπατος-Χοληφόρων-Παγκρέατος και η αφοσίωση μας σε αυτό το αναντίρρητα δύσκολο και γεμάτο προκλήσεις αντικείμενο της χειρουργικής αποτελεί για εμάς πεδίο προσωπικής και επαγγελματικής υπερηφάνειας, πεδίο που συνεχίζει να μας δίνει μεγάλη ικανοποίηση.
